BLUE ANGEL

JE DROOM VOLGEN

- aug/sept 2006 een reisverslag -


Je droom kunnen volgen.
Die mazzel heb ik, dat mijn liefde mij mijn dromen laat volgen, zelfs als dat betekent dat zo'n droom 8 maanden kan duren en best een grote aanpassing vergt van dat waar zij zelf van droomt. Hiervoor dank ik haar nu al!
Daarbij hoop ik dat het uiteindelijk een 'dual trip' zal worden, met als kroon.... dat onze boot wordt verkocht en wij een nieuwe droom kunnen beginnen.

De droom; met de Blue Angel (barkas 15,50 m, 1950 zie hieronder) door de franse kanalen naar Zuid Frankrijk varen om daar te overwinteren en ons schip te verkopen. We vertrekken 1 augustus 2006 en zie hieronder een reisverslag.


'Das boot'


Compleet met alles om te wonen en te varen.

Dag voor vertrek, Circus Renz.
Op de vrijdag voor vertrek zijn we nog met Dana en vriendin Florien naar Circus Renz geweest vooraf melden de meiden dat ze bang waren voor de leeuwen, op het 'moment supreme' keken ze niet eens. De clowns hielden hun bezig - brutaal zoals ze zijn - en ze hadden het hele publiek in hun zak; WIE? We hebben genoten, van een echt circus of van onze dochters?

Al dat geregel voor dat de tijd van afduwen echt aanbreekt.
Gelukkig heb ik, met goede hulp en adviezen, nog veel kunnen aanpassen op de Blue Angel. Na de pech - de stuurhut van de Blue Angel brandde in 02-2005 geheel uit - hebben we eindelijk weer een nieuwe omvormer - een apparaat die het hele elektronische systeem aanstuurt - zeg omvormt. De accu's worden geladen als we walstroom hebben en dan komt er ook 220 uit de stopcontacten. Bij geen walstroom krijgen we via de zelfde accu's ook 220 V en kunnen zo alle apparatuur - computer, elektrische tandenborstel, telefoons en camera's - opladen en gebruiken. Dit alles is te organiseren via een paneeltje op het dashboard. Als klap op de vuurpijl hebben we ook 220 stroom via deze omvormer en de nieuwe generator! De avond voor vertrek kreeg ik van John - een schipper op een Spits die de reis naar Zuid Frankrijk enkele malen heeft ervaren - nog een prima advies 'onderweg kom je ook wel een Gamma tegen'.



Foto: Dana Brokkelkamp

Maarsen onder de rook van Utrecht.
Een avond in de Vegt, nog net een plaatsje aan de kade, de havenmeester merkt op dat we mazzel hebben met zo'n lang schip. Loop je vervolgens langs de kade en kijk je nog eens om naar 'das shiff' dan stel je vast dat hij inderdaad lang is. Maarsen heeft lekker ijs, Dana straalde. Op weg naar de IJssalon maakt zij gelijk contact met 2 kids, de vader van 2 iets oudere kinderen ligt met een boot verderop.

Met je kop in het zand bij het gat van Maurik.
Sommige kennen deze locatie bij Wijk bij Duurstede. Een groot watergebied, gewonnen door zandzuigers. Bij aankomst dicht bij de ingang een mooie plek gekozen. Anker op de kant en lekker daarachter het schip laten dobberen. Dana helemaal in haar element met wat kids in de buurt, wij hebben nog wel wat meer tijd nodig voordat de 'chill' haar intrede zal doen. Het is nog wel lekker weer en we genieten van een vroege en lange nachtrust.

Rijnwater rolt woest onder de romp van ons gerhône bootje door.
Via het laatste stukje Amsterdam Rijnkanaal, bereiken we de Rijn welke we tegen de stroom in, met druk scheepvaart verkeer in beide richtingen ongeveer 30 km - met 4 km stroom tegen - moeten bedwingen. Na 6 uur varen eindigen we - uitgeput van de constante oplettendheid - bij de monding van het Rijn / Maas verbindingskanaal vlak bij Nijmegen. Is dit een voorproefje van wat ons op de Rhône te wachten staat - dan alleen wel heuvelafwaarts en dus met de stroom mee?!



Pluk de dag en appels, bramen en peren aan het Leukenmeer.
Wederom met de romp aan de kant in een van de vele vrij(e) natte natuurgebieden die Limburg kent. Voor het eerst even met ons zeilbootje, dat wij nu vanaf het middendek met mast en giek van onze boot kunnen tillen. De wind was gaan liggen dus als work-out het bootje maar rond het merengebied geroeid. In de avond en dag daaropvolgend genoten van wilde bramen en zelf gebakken appeltaart. Tamacoshi geniet van de mogelijkheid om opgenomen afleveringen van KRO kindertijd te analyseren.

Roerige tijden in Roermond.
Mooi bisdom stadje! Lekker gewinkeld en ons verwonderd..... hoe iedere Nederlands stad qua winkelaanbod en variatie identiek wordt. Bij de traditioneel kleine ondernemers veel opheffingsuitverkoop en alle straten dezelfde uitstraling - mega concerns - als de Kalver- en Leidsestraat......Treurig! Onze boot lag in het midden van de maas aan een schiereiland. Via een koeien-, ganzen- en paardenweide gescheiden van een mooie, aan de Maas gelegen camping. Plots viel het ons op dat over de hele camping, bij iedere tent en sleurhut prijkte een in de top gehesen Duitse vlag?
Waren we toch een brug te ver?


Gezeten in de koets zong Dana 'ik ben Assepoester, ik ben Assepoester'.
Hoera we hebben een huisdier
Sinds enige dagen hebben wij een huisdier in ons midden. Wij hebben in de sluisdeur bij Maasbracht een echt Maasgarnaal gevonden. Hij is nu al weer 3 dagen bij ons, leeft nog en wordt met alle liefde omgeven.


Maastricht, van oudher buitenlandse invloeden
We kunnen ons nog net een plaatsje verwerven aan de kade tussen het bootje van een gepensioneerde schipper en een ouwe loodsboot van een echtpaar uit Overijssel. Op de kade het constante geroezemoes van drugsrunners uit België, Frankrijk en Duitsland die hasjiesj komen kopen. Op de twee coffeeshop schepen waar wij vlakbij liggen staan rijen van 30 personen te wachten voordat de deal van max. 5 gr. kan worden gesloten. Wat een zieligheid en resultaat van slechte politiek! Van de stad hebben we genoten, mooi aan de Maas en echt al een beetje buitenland!


België viert feest
De dag dat we Luik binnen lopen is het zo wie zo zondag want België viert de Moeder Marie dagen. We hebben direct een goede indruk van Luik, de boot ligt aan de kade in de Maas bij het oude stadscentrum. Langs de kade is een multicultureel buurtfeest gaande, we schuiven aan en hebben al snel contact met Sandrine en zoon Paul (8 jaar). Ze blijven eten op de boot, Dana in de zevende hemel en speelt een ruig spel met haar nieuwe kameraad. Op weg terug worden we uitgenodigd in haar huis en onze mond valt open, zo sfeervol en alsof we een filmdecor binnenstappen. Sandrine is een interessante persoonlijkheid, zij maakt voornl. documentaires waarin steeds een raakvlak met haar eigen leven. En dat is interessant! Zij heeft overigens mooie prijzen bij de IDFA gewonnen.

Luik 'heen en weerom!
Vroeg op vertrekken we wat ondoordacht uit Luik. De Maas opvarend, door een surrealistisch decor van oude industrieële bouwwerken. Bij de eerste sluis aangekomen informeren we eens of we onderweg naar Frankrijk wel - rode, goedkope diesel - kunnen bunkeren; negatief, barst!. Dus wij weer terug de sluis in en terug naar Luik. Tanken met onze boot is altijd een hels karwei geweest en nu ook weer. We persen 650 liter in onze tanks, de diesel perst uit alle fittingen en de dagtank loopt over. Pakweg 10 liter stinkende fuel beland in de bilge (ruimte onder de motor). Na 6 uur liggen we weer op de plek vanwaar we 'morgens vertrokken. Maar wel een paar knaken uitgespaard!

Huy, een kilometer kermis.
Omdat steeds flinke (82 meter) schepen passeren liggen we wat onrustig op een mooie plek bij de oude brug tegenover het middeleeuwse stadscentrum. Hier ontmoeten we Bas, Gwen en Teun die een dag met ons mee gaan varen. In de avond flippen de kids door bij het zien van alle attracties en evidente lichtjes op de kermis. De hele volgende dag varen, eten, en voelen we ons echt op vakantie. We passeren enkele mooie kastelen aan de Maas, strategisch gelegen op de top van rotsen of tussen de dennenbomen.


Namur, prachtige stad aan de Maas
We kennen Namur van wanneer we er 'èn route' met de auto op vakantie door heen kachelden, maar kunnen iedereen die Namur niet kent adviseren er eens te stoppen. Een oude stad van standing met op een heuvel een complex ommuurd fort, een theater en speeltuin. De hele middag in de zon van onze dochter genoten die haar hart op kon halen in alle speeltoestellen. We liggen 2 nachten met onze boot in de Sambre, zijrivier van de Maas aan een prachtige - laat middeleeuwse - kade onder een van de meest bijzondere balkons van de stad.
Het aquarium van onze garnaal is inmiddels ingericht met wat plantjes en stenen.

Een plattelandse kunst en nijverheid markt
Als we er weer 5 uur varen op hebben zitten en nog net niet in Dinant zijn aangekomen passeren we een dorp aan de Maas vol met kraampjes en bezoekers. We besluiten te stoppen net na de sluis achter een spits Mon Dersire, dat sinds de 60er jaren wordt gevaren door een echtpaar uit Leeuwarden. Eerst bezoeken wij de markt, drinken een biertje en eten een broodje worst van de gril. Er heerst een aangename sfeer, lokale specialiteiten (worst, kaas, drank en snoepgoed) worden verkocht en we pauzeren nog bij een springkussen. Voldaan fietsen we terug naar de boot, daar spreken we nog af met het schippers echtpaar. Mooie binnenvaart verhalen passeren de revue.


Dinant, 2 dagen en we vragen ons af of die pleuris regen ooit nog stopt?
De Belgische Ardennen door het dal van de Maas aan je voorbij zien trekken, is bijzonder. Maar onze wisser kan de hoeveelheid regen maar nauwelijks aan. We wisselen de 26 liter olie en alle filters voor nieuwe. De boot weert zich dapper! De ruimte binnen is gelukkig groot genoeg om ons toch enigszins te verpozen. Met regen komen we aan met regen vertrekken we; bah! Onder ons bevinden zich vooral senioren die huiswaarts keren, soms een boot met volk met zo gek als......... Ter compensatie kook ik maar wat meer Thais.

Givet, onze grens is bereikt
Op weg naar Givet tanken we pal voor de grens de laatste liters rode diesel. Ik sta bij de grensovergang bij de sluiswachters wat onwennig de papieren te regelen. Buiten kolkt het water de sluis binnen en terwijl dat gebeurt wordt de boot in een paar minuten tijd 2,3,4,5 of 6 meter gelift. Wendie stond er op dat moment alleen voor en kwam letterlijk handen te kort. Ineens neem ik een angstschreeuw waar, kijk naar buiten en zie dat ons schip overdwars in de sluis ligt. Het water speelt met haar! We komen er gelukkig zonder scheuren vanaf, maar de schrik zit er aardig in.
Reden om direct over de grens in Givet te stoppen om 2 dagen op adem te komen.
Givet is ok...... Frans; veel bakkers, restaurantjes, een rive gauche en - droite, mooi stadscentrum en een Aldi. De voorraadkast puilt al uit maar we persen er - alsof we de zonvloed tegemoet gaan - nog meer proviand in. Nu maar hopen dat het onherbergzame gebied, waar niets te krijgen is, nog komt!

Sluizen op afstandsbediening en een tunnel van ca. 500 meter
We verlaten Givet rond 11 uur en varen 30 minuten totdat we vanaf de Maas een kanaal moeten nemen. Aan de Maas hebben de Fransen een giga kerncentrales gebouwd - meer dan 70 % van de energie in Frankrijk is afkomstig uit kerncentrales - en daar worden we omheen gestuurd. Onze eerste kleine franse sluis - gemaakt op max een spits - en daarna door een uit de berg gehouwen tunnel. Niet effe netjes maar grote stukken rots steken hier en daar nog uit. Het gesteente komt dicht bij onze stuurhut, de tunnel is op max 3,50 m gehouwen, en als we zo'n punt raken dan hebben we serieuze schade. Het lukt om in het stikdonker op koers te blijven en we verlaten de tunnel zonder problemen. Aan de andere kant wacht ons een sluis, waar aan de kant een volle pruimenboom staat te lonken. Ik spring op de kant en vul razendsnel mijn zakken met ons geliefde fruit. Na deze sluis zullen we het zelf moeten regelen. Met een soort afstandsbediening die we bij de grensovergang hebben gekregen. De eerste sluis komen we zonder problemen in, alleen weten we nog niet hoe het schutten in werking te zetten. Uiteindelijk blijkt er een paal te staan met een blauwe èn rode stalen staaf. Blauwe omhoog is schutten en dan gaat de deur achter langzaan dicht en voor je de waterpoorten open. Het water komt er met een rotgang in en binnen 5 minuten zijn we gelijk met het maaskanaal voor ons. We hebben die dag 7 van dergelijke sluizen te gaan. Na de 4e sluis blijft het onafgebroken regenen tot de volgende ochtend. Aan de kant in ...... en tot onze verbazing kunnen we op een van de weinige routers die ook nog niet beveiligd is meesurfen. Het maakt de avond een stuk aangenamer effè connected te zijn!

Bezoek op zondag, genieten van lokale specialiteiten!

Gekregen vis wordt direct schoongemaakt en gegeten. Dit fort beklom ik met mijn dochter.
Gefumayde vis eten en nog meer buitenkansjes
Na 20 minuten varen en tot nu toe de enige dag zonder sluizen komen we aan in Fumay (zie foto's hieronder). We betrekken een plaats aan de kade en worden direct hartelijk verwelkomd door een engels echtpaar dat pech heeft met hun boot. Ze liggen daar al 10 dagen te wachten op een nieuw schroefas onderdeel. Bevlogen door het reizen met een boot, ze hebben een, ons zo bekende geschiedenis met hun scheepje, wilden ze Frankrijk verkennen in 2 weken. Het dorp barst van de kinderen dus Dana is in haar element. Geleidelijk aan wordt het weer soms wat beter. We fietsen langs de oevers van de Maas en ik beklim een heus fort met mijn dochter. Onderweg naar boven klauterend langs de steile hellingen vraagt ze me het hemd van het lijf. Ineens begrijp ik waar de meeste vragen vandaag komen; ze kijkt nl. al dagen ’Äò de DVD met Belle en het beest’Äô. Ze verwacht een prins, een boze heks en weet niet al wat meer. Laatst leiden ons mossige stenen trappen naar de top en kruipt ze tegen me aan. Wat een buitenkans! Verder verkennen we de oever van de Maas per fiets en onderweg ontmoeten we een oude franse man die zit te vissen. Pratende heeft hij beet en levert een hevig gevecht met een heuse maasvis! Zelfs zijn vrouw komt er voor naar buiten en vraagt ons of we zin hebben in vis? Flink antwoorden we bevestigend en keren bootwaarts met een levende vis in een plastic zak. Thuis maak ik deze voor consumptie gereed. We genieten!

Charleville Misère
Na een korte nachtelijke stop in Chateau Regnault en non stop regen onderweg, bedwingen we de moeilijkste sluis ingang tot nu toe..... voor het invaren van een kleine opening, moesten wij eerst de sterke stroom van de Maas te breken en direct 6 meter schutten.
De stad is best wel mooi maar het weer zit tegen, het is gewoon koud en kil dus blijven we maar een nacht over. In de ochtend bezoeken we nog wel de Notre Dame van Misère, waar werkelijk prachtige glas en lood ramen een heilig licht in de kerk verspreiden.

We overnachten net onder de sluis No 36 bij Remilly, en hebben in Frankrijk tot dusver 20 sluizen gehad, we begonnen nl. in Givet bij sluis no. 58.

Stay ok in Stenay
Net voor de sluis aan een doodlopende pier tussen de Maas en Canal de l'Est. Op deze met fruitbomen appel-, peren- en pruimenbomen begroeide pier settelen we ons voor de nacht. We blijven 1 nacht want er is verder eigenlijk in Stenay geen ene moer te beleven, we verlangen naar stadse toestanden. De 'iets méér stad van formaat, Verdun is 2 dagen - 1 x 6 uur varen en 1 x 4 ‡ uur varen bij ons vandaan. Voordat we daar aankomen overnachten we nog in Consenvoye.
Ondertussen laven we ons aan verse melk en fruit, de zon schijnt het is lekker warm.
Glas en lood vensters in de Notre Dame van (Charleville) Mézières
Met mooi weer op de foto. Een selectie van het fruit dat wij 'èn Route' plukken.

Fun in Verdun?
Aanleggen in een stad die nog nasidderd van de WOI gruwelen is een ding apart. De steiger ligt midden in de stad, de stroom en het water is gegeven - dat is nog eens een welkom! In de avond komt menig Verduneez flaneren aan de kade en vergaapt zich naar de jachten voor de rede. Onze boot is een schril contrast, toch voelen we ons wel thuis met een voormalig Duits marine vaartuig.
In de middag van dag 2 lopen 5 schepen van de Kan Niet Manouvreren Club met hoogst merkwaardige mensen aan boord binnen. Wij hadden nog nooit van de KNMC gehoord maar het gonsde geruchten over de houding en verschillen met gangbare behulpzaamheid en gelijkgezindheid die op het water enigszins aanwezig is.
In de Notre Dame heeft Dana nog een kaarsje voor Oma van Etten opgestoken die voor de tweede keer in één week in het ziekenhuis is opgenomen. Medeleven beheerst onze stemming in de 4 dagen Verdun. Kaarsen zijn op hun plaats!

Wat nou pech.....in de vrije natuur zomaar een echte monteur tegenkomen!
We lieten Verdun en de KNMC club om 14.00 uur achter ons en voeren richting St. Mihiel. Alle sluizen onderweg worden voor ons geopend door een mannetje van het VNF. De VNF beheerd alle franse kanalen, prima club overigens. Na 3 uur varen en 4 sluizen hebben we het alweer een beetje gehad, we moeten er nog 3. Net nadat we de 5de sluis hebben verlaten, schiet de temperatuur van de motor omhoog. Als een speer begin ik de oorzaak te zoeken en wil koelvloeistof bijvullen. Met het zelfde gemak spuit de hete brij uit het expansievat in de machinekamer. GVD! We zetten op tijd de motor uit en drijven tegen de stroom in, langzaam naar de kant. Zachte plof, boeg van het schip zit tegen de wal, de achterkant van de boot drijft rustig naar het midden van het kanaal. Op dat moment zijn we niet zo bang voor tegenliggers, want er is echt geen sterveling in de buurt. Het is 5 km naar de volgende sluis en aanlegplaats. Met een anker trekken we de boot zo goed als het kan langs de kant, tussen grote stenen en stukken boom. Ik begin overal aan te rommelen en probeer er achter te komen wat het euvel is. Na verloop van tijd hebben we 25 liter hete koelvloeistof opgespaard in Dana's badje en beschikbare emmers. We laten de motor wat afkoelen en voorzichtig vul ik het vat wat bij. We starten de motor en deze blijft rond de gunstige 70 graden, zo komen we na 3 kwartier aan bij een aanlegplaats. Op deze plek ligt, als door een wonder gezonden, een oud schip van Rijkswaterstaat (ned. vlag). Hierop bevindt zich een Nederlands echtpaar dat voor de fun al 2 jaar onderweg is. De man, Karel, heeft veel verstand van motoren en helpt ons. Na ons relaas, duiken we even samen de machinekamer in. Hij heeft tal van goede tips, maar alles draait, ik ben bekaf! We gaan eerst wat zwemmen en nodigen ze in de avond uit voor een borrel. Daar komen we overeen dat hij me de volgende ochtend wat aanwijzingen geeft.
Volgende dag om 10 uur zitten we in de afgekoelde machinekamer en lopen alle leidingen af naar lucht! Dat wordt gevonden en vervolgens ben ik nog 3 uur bezig om alles steeds - met hete en lopende motor - te ontluchten. Het helpt!
Karel bedankt!
Als de Kan Niet Manoeuvreren Club ineens om de hoek de kop opsteekt is het tijd om te vertrekken, op naar St. Mihiel.
Enjoy!
In St. Mihiel vonden we de beste François Boulanger tot nu toe.
De franse bakker is iets apart, heerlijk bij aankomst in Frankrijk, maar na verloop van tijd gaat al dat witte stokbrood, overigens in veel variaties tegenwoordig, tegenstaan. Je hebt dan wel eelt op je gehemelte maar de stoelgang stokt! Zo hebben we ons in St. Mihiel tegoed gedaan aan echt en ander bruin brood, met frambozen en bv. noten en kruiden. Heerlijk. De middag na aankomst genoten we van een heerlijke lunch op een rustig terras gelegen aan een statig plein. Prima momenten, voor de afwisseling.
Bij de steiger waar wij aan konden leggen, in de stroom van de maas, bood de lokale overheid ons elektra en water zo veel wij wilde. Het uitzicht rondom is prachtig.
En réveil, het uitzicht vanuit de kuip gezien & stootplekjes worden direct bijgewerkt.
Na dit weekend gaat de canal de l'est dicht
De sluizen no. 1 t/m 29 gaan na het weekend van 9 / 10 september dicht om te worden gerenoveerd. We moeten derhalve canal de l'est, waarlangs de Maas stroomt, hebben gevaren richting zuid. Anders moeten we terug. Dit kan gemakkelijk als je meer dan 4 uur iedere dag wilt varen maar dat is niet ons doel. Wij willen vooruit sukkelen en genieten van al het mooie onderweg. We overnachten nog op een wilde plek net een kilometer lopen naar een dorp. Mooie wandeling tegen schemering en in het dorp Euville ontdekken we een bijzonder stadhuis eind 19e eeuw, dat geheel in Art Deco stijl is gebouwd. Dat is toch weer een cadeautje!
De daaropvolgende dag verlaten we bij Troussey canal de l'est en overnachten we bij Pagny sur Meuse. We doen ons te goed aan kleine gele pruimen zo van de boom naast de boot. Ontmoeten nieuwe opa's en oma's voor onze dochter. Dana steekt steeds nieuwe kaarsen aan voor haar echte kleine oma.

Het Souterrain van Foug, de eerste trapsluis (12 stuks) en weekend in Toul
Bij ontwaken, het is al 9 dagen prachtig weer, varen we vrij vroeg richting de tunnel bij Foug (866 m). Er is ons beloofd dat in de tunnel licht brand maar het is donker en door het tegenlicht, aan het einde van de tunnel, botsen en klotsen we 10 minuten lang tegen de wanden. De schade valt op een paar kleine stukjes afgeschuurde verf erg mee. Direct na de tunnel gaan we voor het eerste deze trip, via een sluistrap, naar beneden. Het gaat allemaal razend snel, steeds wordt de sluis bij aankomst voor ons geopend, want het seizoen is over.
In Toul leggen we aan in Port de France en gaan rond lunchtijd de, door oude muren versterkte, binnenstad verkennen. We lunchen onder genot van een fles heerlijke rosˆ© op een buitenterras.
In de namiddag loopt plotseling een gek bootje de haven binnen met een aardig jong stel, met zoontje, uit Franstalig België. Dana veert op en we leggen contact. Nicolas, Veronique en zoontje Elie zijn op weg naar Toulouse (SF), waar hij gaat studeren. Ze hebben ongezien een boot gekocht in Holland en willen deze gebruiken als huis in Toulouse, gelegen aan het einde van Canal de Midi. Mooie boot maar genoeg problemen; bekend verhaal - overigens kent iedere vaarder gelijke problemen - ongeacht het schip. Onze nieuwe vrienden reizen door naar Epinal, wij gaan eerst nog een bezoek brengen aan Nancy. We spreken af elkaar later weer te ontmoeten in Epinal en als het lukt met elkaar door te reizen naar het zuiden.

Hé Nancy how's life?
Jeetje, wat een mooie stad. Aangekomen na een prima tocht over de Moezel en stuk Marne / Rhijn verbindingskanaal legen we op goed geluk ergens aan. Dit doen we steeds maar nu hebben we echt geluk. Vlak bij een meesterlijk park Pépienière en Plein Stalisnas - klatergoud en mooie beelden. Ga eerst met mijn dochter op jacht naar speeltuinen en vinden er een in het hiervoor beschreven park - waarin zich ook een mooie rozentuin en kleine dierentuin bevinden. Het is een komen en gaan van werkenden, studeren, paraderende, cruisende en winkelende Nancynezen. Beste is nog dat het uitverkorene No.1 ijspaleis zich aan de rand van het park bevindt, we laven ons vanaf dat moment iedere dag aan IJS!
Tijdens ons verblijf combineren onze ontdekkingstochten - per fiets - met het bezoeken en ervaren van bezienswaardigheden. Zo verpozen we een middag bij Nancy Therme een prachtig eind 19de eeuw gebouwd zwembad. Fietsen we langs prachtige stadsparken en Art Nouveau Villa's. Verder is tijdens ons verblijf in Nancy - gelijk aan andere steden in Europa - de open monumentendag (Journées Du Patrimoine). We zien het Hôtel de Ville, Musée des Beaux-Art, Musée de L'Ecole de Nancy en Villa Bergeret, wat een feest.
Een prima ervaring voor een 3-jarige; natuur en cultuur!

Place Stanislas, klatergoud en grandeur!
Tijdens open monumentendag werd er druk getrouwd, Dana was zo gecharmeerd van de prinses en wilde er later ook een zijn!
Op de boot met drie WIFI's
We hebben tijdens ons verblijf in Nancy gratis draadloos internet - we liggen nl. tegenover een pand met dure pent-houses, beste kans op aanwezigheid van WIFI! Hierdoor zijn we wel erg connected en komen we maar weinig van huis los. Toch hebben we enkele goede zaken kunnen regelen en vooral kennis gemaakt met een aspirant koper
Om 11 uur willen we vertrekken, Daniel stuurt een mail op 10.55, we antwoorden direct en om 11.30 is hij aan boord. Hij wil de dag meevaren om de boot te leren kennen. Helaas moeten we na 30 minuten stoppen want de sluis, om de stad uit te komen, werkt niet. Gedwongen blijven we nog een nacht in Nancy.
We spreken af de volgende dag in de avond bij hem thuis, buiten Nancy te eten en verder over de boot te spreken. Na 17 sluizen in 25 km en 6 uur varen komen we vermoeid aan in Richard Menil. We hebben nog niet aangelegd of hij staat voor ons, of we willen winkelen etc. etc.. We slaan het af om eerst even af te koelen van de dag varen. Om 19.30 komt Daniel met een vriend Guy de boot inspecteren en ze zijn zichtbaar onder de indruk. We blijven er aardig koel onder! Tot 23.00 uur dineren we volgens Franse begrippen uitgebreid.
Te laat om verder nog iets zinnigs over dit avontuur te melden; morgen is er weer een dag.
Om 1 uur komt Daniel met een doos wijn voor de boot?? Hij lijkt een droom te hebben gehad met zichzelf al aan het roer. Zijn voorstel; ja ik wil de boot, blijf in de buurt ,we gaan eind oktober een week varen en dan neem ik hem over. Dat is ons wat te eenzijdig.
Wij antwoorden dat we eind oktober zonder koopnota al in Zuid Frankrijk zitten. Zichtbaar valt zijn plan in duigen. Hij vraagt om een dag bedenktijd. Voor mij de kans om dit verhaal op te teken; wordt vervolgd!
Vila Bergeret, midden in Nancy, zomaar op de hoek van een pleintje.
Enkele vensters en binnen- buitenmuren van villa Bergeret.
Op zijn Frans en......
Dat is nog eens een verschil van cultuur. Bij (ver)kopen wordt In Holland direct en liever nog vooraf over de prijs onderhandeld. In Frankrijk gaat dat anders daar wordt eerst dagen gegeten en gedronken, Ik ben zelfs een dag met de as. eigenaar in een prachtige omgeving gaan vissen. Mooie ervaring overigens. Vervolgens wordt terloops naar de prijs gevraagd. Het duurt weer een paar dagen voordat er een tegenbod komt.

De prijs is bepaald, nu volgt de papieren regen.
Deze reis beginnen was één project, onze boot is verkopen is weer een geheel nieuwe ervaring
Je zaken regelen is in een achteraf postkantoor in de rimboe van Laos eenvoudiger dan in bv. het Franse Nancy. Op een groot postkantoor in Nancy gaat de info over veel schijven, engels wordt niet gesproken en stempels worden onafgebroken gezet, aan iedere balie!
We hebben inmiddels uitgevogeld hoe het overdragen van een boot in Frankrijk werkt. Al 5 dagen peuteren we informatie los bij de ANWB - afdeling watersport actief - het vreet energie en tijd! Uiteindelijk versturen wij onze eigendomspapieren, per expresse post, aan de ANWB. Vierentwintig uur zou dit duren! Na 2 dagen komen we er achter dat het poststuk nog in Metz ligt, er ontbreek een telefoonnummer???? Met afgrijzen nemen we hier kennis van! Als dit papier hier niet voor vrijdag - morgen - is dan kunnen we niet naar de notaris en bank. Wanhoop en extra werk. Eindelijk hebben we bij de ANWB één contactpersoon, een dame, die ons vandaag bijzonder goed heeft geholpen. We krijgen zonder dat het echte document bij de ANWB is aangekomen toch een kopie van het 'eigendom ontbinding papier' per fax toegezonden.
De rust keert weder en we gaan vandaag een stuk meer ontspannen afsluiten!

Stay tuned!
Bij een franse verkoop hoort zelfs een dag vissen met de nieuwe eigenaar en zijn vrienden. Mazzel heet dat!

Net kapitein en nu al een boel bekijks.
Dit mooie meertje lag op 1150 meter hoogte in de heuvels van de Vogezen vlak bij Gerardmer.




For info:
email for more info:
HANS